Wanneer ik in 2001 de uitnodiging accepteer om —op vrijwillige basis— voorzitter te worden van de raad van bestuur van een VZW met een jaaromzet van € 600.000,- besef ik eigenlijk amper waarvoor ik me engageer. Al 5 jaar draai ik mee in het jeugdhuis als één van de 350 actieve leden. Maar het beleidsdenken dat hoort bij de verantwoordelijkheid voor deze organisatie met 3 voltijdse personeelsleden is nieuw.

Ik zit halverwege mijn opleiding tot handelsingenieur en merk dat samenwerken met mensen, om samen grote en grootse dingen te realiseren, mij écht voldoening geeft. Het sociale karakter van deze intensieve hobby vormt een mooie aanvulling op de economische opleiding.

Tot 2009 vind ik hier mijn uitlaatklep. Nu ik voor de tweede keer mama ben geworden, is de voeling met de gemiddelde jeugdhuisbezoeker wel wat verminderd. Ook combineert de intensiteit van een jong gezin en een meer dan voltijdse job niet zo geweldig met dit engagement.

Het duurt tot 2016 vooraleer ik —na een burn-out die ik liever zou ontkennen— resoluut kies voor mijn ‘oude liefde’: samen met mensen grootse dingen realiseren, zij het dan in een andere rol: die van coach. Ik start mijn eigen praktijk in Gentbrugge en blijf me bijscholen en verdiepen in de vele lagen waar coaching impact op heeft. De rode draad hierbij is voor mij de wisselwerking tussen denken, voelen en gewaarzijn. Coaching beperkt zich niet tot een intellectuele denkoefening (daarvan is er al overvloed). Het werkt integraal, sensorieel en intuïtief vanuit hoofd, hart én buik.

Weet je graag precies hoe mijn loopbaan eruit ziet en welke opleidingen ik allemaal volgde? Neem dan gerust een kijkje op mijn LinkedIn profiel.